Η Μεγάλη Πέμπτη, μια από τις πλέον κατανυκτικές ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας, έρχεται κάθε χρόνο για να μας υπενθυμίσει όχι μόνο το Θείο Δείπνο και την προδοσία που ακολούθησε, αλλά και τη βαθύτερη έννοια της θυσίας, της ταπείνωσης και της αγάπης.
Στη διάρκεια της ημέρας αυτής, η Εκκλησία μας τελεί την Αναπαράσταση του Μυστικού Δείπνου — της τελευταίας συνάντησης του Χριστού με τους Μαθητές Του. Είναι η στιγμή όπου ο Χριστός προσφέρει το Σώμα και το Αίμα Του, θεμελιώνοντας έτσι το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Αλλά είναι και η στιγμή που, γονατίζοντας, πλένει τα πόδια των μαθητών Του, δίνοντας σε όλους εμάς το παράδειγμα της απόλυτης ταπείνωσης.
Στο πνεύμα αυτής της ημέρας, ας θυμηθούμε και την παραβολή του Καλού Σαμαρείτη. Ο Χριστός μάς δείχνει με αυτήν την ιστορία ότι η αγάπη και η προσφορά δεν γνωρίζουν σύνορα, φυλές ή θρησκείες. Ο Σαμαρείτης, ξένος και περιφρονημένος, είναι εκείνος που σκύβει με ευσπλαχνία πάνω στον πληγωμένο συνάνθρωπο και προσφέρει απλόχερα βοήθεια. Όπως και ο Χριστός, που ενώ γνώριζε την προδοσία, την εγκατάλειψη και το πάθος που ερχόταν, προσέφερε τον εαυτό Του χωρίς όρους.
Στις δύσκολες εποχές που διανύουμε, όπου ο κόσμος συχνά παραπαίει μεταξύ φόβου και αβεβαιότητας, το μήνυμα της Μεγάλης Πέμπτης έρχεται να μας θυμίσει ότι η αγάπη, η πίστη και η ταπεινότητα είναι τα μοναδικά όπλα για έναν κόσμο πιο ανθρώπινο.
Ας κρατήσουμε ζωντανό το φως που Εκείνος άναψε, μέσα από πράξεις αλληλεγγύης, προσευχής και ενότητας. Και ας ευχηθούμε να πορευτούμε όλοι, από κάθε γωνιά της γης, προς το φως της Ανάστασης, με καθαρές καρδιές και αγαθή διάθεση.