Και ξαφνικά, από περατζάδα θρησκευτικού τουρισμού και ανάτασης, η Νυμφασία μετατρέπεται σε περατζάδα «μη επικίνδυνων αποβλήτων».
Τώρα, για να το εξηγήσουμε λίγο αυτό το «μη επικίνδυνα απόβλητα» — γιατί όπως όλοι ξέρουμε, αν βάλεις μπροστά από τη λέξη «σκουπίδια» τη λέξη «μη», αυτομάτως καθαρίζουν, αρωματίζονται και μετατρέπονται σε οικολογικά κουφετάκια.
Μην τρελαθούμε κιόλας. Το «μη επικίνδυνο» είναι σαν το «λίγο δηλητήριο» ή «μόνο λίγο αμίαντο».
Δηλαδή, να το κάνουμε εικόνα:
Μια επιχείρηση αποβλήτων στο χωριό. Αλλά μη επικίνδυνων, ε; Να το τονίζουμε αυτό, να μην παρεξηγηθούμε.
Μια κανονική χωματερούλα τύπου light.
Και φυσικά, να το δεχτούμε το εργάκι. Άντε, γιατί όχι; Τι άλλο θα μπορούσε να πάει στραβά, εκτός από τα πάντα;
Φορτηγά φορτωμένα απορρίμματα, να σουλατσάρουν μέσα από τον κεντρικό δρόμο του χωριού, με τα καυσαέρια τους να πνίγουν τα γεράνια στις αυλές και να θυμίζουν ότι η «ανάπτυξη» μας χτύπησε την πόρτα — και μάλλον ξέρασε κιόλας.
Μιλάμε για περίπου 1.5 χιλιόμετρο διαδρομή μέσα στο χωριό, όπου κάθε διέλευση θα είναι ένα ρεσιτάλ ηχορύπανσης και οικολογικού σαδισμού.
Αν διαβάσει κανείς την “Βεβαίωση Χωροθέτησης” (ναι, αυτή που περάστηκε «στα μουλωχτά», χωρίς πολλή κουβέντα), θα καταλάβει ότι η ζημιά έχει ήδη γίνει.
Ο Δήμος Γορτυνίας, πέρασε το θέμα της “περατζάδας” στην επιχείριση, χωρίς καν να ενημερώσει τους τοπικούς φορείς της Νυμφασίας.
Και σα να μην έφτανε αυτό, ο Μυλάοντας – το ποτάμι μας, το στολίδι της Νυμφασίας – συνεχίζει να μολύνεται από την εγκαταλελειμμένη υποδομή του Βιολογικού Καθαρισμού της Βυτίνας.
Κάθε μέρα και λίγο παραπάνω. Κάθε σταγόνα, και μια υπενθύμιση ότι η περιβαλλοντική ευαισθησία μας τελείωσε κάπου ανάμεσα σε μια απόφαση και μια υπογραφή.
Το φυσικό περιβάλλον είναι το επόμενο που θα πληρώσει το τίμημα. Μετά τον τουρισμό. Μετά την ησυχία. Μετά τον αέρα, το νερό. Τελικά, ποιος έμεινε;
Ο Άγιος Γερβάσιος να μας φυλάει. Γιατί από το κράτος και τους αρμόδιους (Τακτική συνεδρίαση 02 Ιουνίου 2025), σωτηρία… μη επικίνδυνη δεν προβλέπεται.
