Μεγάλο Σάββατο, η τελευταία μέρα της Μεγάλης Εβδομάδας και της Μεγάλης Σαρακοστής, είναι η ημέρα της σιγής και της προσδοκίας. Ημέρα κατά την οποία προανακρούεται το ελπιδοφόρο μήνυμα της αναστάσεως. Ημέρα προεόρτιας χαράς, για την λαμπροφόρο εορτή της δεσποτικής εγέρσεως.
Είναι αφιερωμένη στην κάθοδο του Ιησού στον Άδη. Στους ναούς το πρωί γίνεται η λεγόμενη Πρώτη Ανάσταση, δηλαδή το προανάκρουσμα της Αναστάσεως, που μεταδίδουν οι ύμνοι, και της προσμονής της λυτρώσεως όλης της κτίσεως από την φθορά και τον θάνατο.
Ο Χριστός λιτανεύθηκε στο κουβούκλιο του Επιταφίου. Η εξόδιος ακολουθία του έλαβε τέλος, μέσα στον θρήνο των παλαιών μυροφόρων και των πιστών.
Ενώ το σώμα του Ιησού βρίσκεται στον τάφο, η ψυχή του κατέβηκε προσωρινά στον Άδη για να μεταφέρει στους νεκρούς τον λόγο του. Εν τω μεταξύ οι Αρχιερείς με την άδεια του Πιλάτου, εγκαθιστούν φρουρά έξω από το μνήμα του Χριστού. Αυτό το έκαναν για να μην μπορέσουν οι μαθητές του να κλέψουν το σώμα του και να διαδώσουν ότι αναστήθηκε.
«Ανάστα, ο Θεός, κρίνον την γην, ότι συ κατακληρονομήσεις εν πάσι τοις έθνεσι».
