Περιβάλλον και σεβασμός πρέπει να είναι αλληλένδετα. Αν δεν σεβόμαστε το περιβάλλον, σιγά σιγά όσο περνούν τα χρόνια, η φύση παίρνει την μορφή αυτής της ‘ασέβειας’. Και δυστυχώς στον τόπο μας, τον ιστορικό Μυλάοντα ποταμό, η σημερινή του μορφή μαρτυρά και τα χρόνια αυτής της ασέβειας.
Πάντα από μικρό παιδί, περιπατώντας στο ποτάμι κατά τους ανοιξιάτικους μήνες, συναντούσα ένα υπέροχο γαλάζιο Μυλάοντα, με διαύγεια, κατά το μήκος του ποταμού που διασχίζει την Νυμφασία. Η φωτογραφίες πάντα ξεπερνούσαν σε κάλλος ακόμα και αυτών σε καρτ ποστάλ άλλων ποταμών.
Ο Μυλάοντας ποταμός το 2018.
Από τον Νοεμβρίου του 2022, είχαμε επισημάνει το θέμα με τα βρώμικα νερά του ποταμού και μάθαμε ότι στο χωριό της Βυτίνας, τα λύματα παρακάμπτουν το Βιολογικό καθαρισμό του χωριού, κατασκευασμένο επί δημαρχίας Κωνσταντίνου Κουντάνη (Κόκου). Ο λόγος της εγκληματικής εγκατάλειψης μάλλον τείνει προς την χρόνια, κακή διαχείριση των εγκαταστάσεων. Το αποτέλεσμα είναι, όλα τα λύματα της ‘διάσημης’ Βυτίνας, να πέφτουν στον Μυλάοντα ποταμό χωρίς καμία επεξεργασία και σεβασμού προς το περιβάλλον.
Έγιναν προσπάθειες να ξανά-λειτουργήσει; Έτσι μας είπαν αλλά δεν το γνωρίζουμε. Βέβαια στην κατάσταση που ήταν οι εγκαταστάσεις, μια βόλτα στις 7 Μαΐου του 2024 στο ποταμό, μάλλον μας πείθει για το αντίθετο. Το θέμα πάντως δεν είναι τόσο τα λύματα, αλλά περισσότερο ένα αίσθημα γενικό που υπάρχει ασέβειας προς το περιβάλλον. Και αυτό δεν είναι καλό. Βασικά δεν είναι καλό για το μέλλον του τόπου μας. Περιβαντολλογικά, έχουμε ένα παράδεισο. Σιγά σιγά, όσο περνούν τα χρόνια, μπορεί να λέμε είχαμε έναν παράδεισο.
Οι αναπνοές μου βαριές από την δυσωδία, η ψυχολογία μου στα τάρταρα. Κάποτε έβαζα τα πόδια μου στο ποτάμι, για να γιατρέψω πόνους που είχα στους αστραγάλους. Το ποτάμι μου θεράπευε τους πόνους. Το κρύο του και η ιαματική ιδιότητά του.
Κάποτε ο Μυλάοντας ποταμός τιθάσευε χρόνιους πόνους των αστραγάλων μου. Σήμερα, φοβάμαι να ακουμπήσω, ακόμα και να πλησιάζω.
Σήμερα θεωρητικά ο τόπος έχει προοδεύσει με την δημιουργία του Ευρωπαϊκού πιστοποιημένου μονοπατιού Menalon Trail, με τους αμέτρητους περιπατητές από όλο το μήκος και πλάτος της Ευρώπης. Σαν περνάει το Ευρωπαϊκό μονοπάτι από τον Μυλάοντα, τι θέαμα μπορεί να αντικρίσει ένα περιπατητής, από ένα βόθρο δυσοσμίας μέσα στην πλούσια φύση της Νυμφασίας και της Βυτίνας. Μετά έχουμε και τα ζώα, τα ψάρια και συνολικά την άγρια φύση. Μια τέτοια κατάσταση επιφέρει σοβαρές μακροχρόνιες επιπλοκές στην υγεία του οικοσυστήματος.
Έχουμε ακούσει και τους ισχυρισμούς ότι δεν βρέχει πια, ότι δεν ανανεώνεται το νερό. Μάλλον, όμως συμβαίνει το ότι κατά τους χειμωνιάτικους μήνες, υπάρχει μια ικανοποιητική ποσότητα βροχών που δεν επαρκούν όμως να ξεπλύνουν την βρωμιά, προερχόμενη από την πολυσύχναστη από κόσμο και τουρισμό, ειδικά τον χειμώνα, Βυτίνα. Δηλαδή η λογική λέει ότι απλά το πρόβλημα θα γιγαντώνεται, όσο μειώνονται τα χιόνια και οι βροχές, λογική της εξέλιξης της απάνθρωπης τροποποίησης του κλίματος. Εν τέλει, αν κανείς κατευθυνθεί προς την Βυτίνα, από το ποτάμι, θα συνειδητοποιήσει ότι όσο πλησιάζουμε το χωριό της Βυτίνας, τόσο αυξάνονται τα βρώμικα νερά και η δυσωδία. Δηλαδή, το πρόβλημα αγγίζει ένα τεράστιο κομμάτι του Μυλάοντα ποταμού και πολύ περισσότερο τον τόπο του προβλήματος!
Όσο πλησιάζουμε την Βυτίνα, φωτογραφίες κοντά στο Γεφύρι της Τζαβάραινας
Την Γη δεν την κληρονομούμε, δεν μας ανήκει, απλά την δανειζόμαστε, από την φύση, από την Ζωή. Περαστικοί είμαστε, και η πιο σπουδαία ιεραποστολή του ανθρώπου είναι η μεταλαμπάδευση των δανεικών στις επόμενες γενιές -κατά προτίμηση- σε καλύτερη κατάσταση. Σίγουρα αυτό που θα παραδώσω στις επόμενες γενιές, ένα κάποτε υπέροχο ζωοποιό ποτάμι, είναι σε πολύ χειρότερη κατάσταση.
Η σκιά του ανθρώπου, με γνώμονα την φιλαργυρία και μάταιη δόξα παράγουν αποτελέσματα σαν το παραπάνω. Σεβασμός εκ σεβασμού, ο Θεός να βάλει το χεράκι του να δουλέψει το συντομότερο ο Βιολογικός Καθαρισμός. Ο Μυλάοντας ποταμός που αγαπάμε χρειάζεται βοήθεια και προπαντός σεβασμό.
Επί αποτελεσματικής λειτουργίας του Βιολογικού καθαρισμού, δεν υπήρχε ίχνος βρωμιάς στο ποτάμι. Κρυστάλλινα νερά το μαρτυρούσαν.